در حال حاضر نرم افزارهایی به بازار آمده اند که علاوه براینکه به صورت رایگان عرضه می شود؛ همراه با کد سورس و منبع آن ارائه می شوند به عبارتی نرم افزارهای Open Source علاوه بر نسخه کامپایل (ترجمه) شده، کد اولیه نیز در اختیار متقاضیان قرار می گیرد. با در اختیار داشتن کد اصلی برنامه، امکان اعمال تغییرات و یا سفارشی نمودن آن متناسب با خواسته استفاده کنندگان توسط کارشناسان فراهم می گردد. شاید موضوع جالب این باشد که انسان چرخ را اختراع کرد ما دیگر چرخ اختراع نکنیم و به فکر تکمیل آن باشیم! پس زمان زیادی برای نگارش و برنامه نویسی یک نرم افزار مثلا نرم افزار تحت وب مدیریت محتوا مانند جوملا (Joomla) می شود. خوب ایرانی ها برای داشتن یک نرم افزار مدیریت حرفه ای دو راه دارند یا راه رفته گروه مامبو را دنبال کنند و یکباردیگر نرم افزار جدید با ساختار مشابه بنویسند و یا اینکه جوملا را با نیاز و سلیقه و کارکرد خود ترجمه فارسی کنند؛ البته گروه مامبو با تفکر اپن سورس یا متن باز کدها را به صورت رایگان در اینترنت اختیار کاربران قرار می دهند. با این تفکر، سیستم عامل اپن سورس لینوکس هم با تغییراتی در این نرم افزار به فارسی و البته سیستم عامل ملی تبدیل شده است.
متن‌باز تنها بدان معنا نیست که بتوان به کد نرم افزاری دسترسی داشت. نرم‌افزار متن باز (Open Source Software) به نرم‌افزارهایی می‌گویند که افراد می‌توانند در کد منبع آنها تغییر ایجاد کرده و یا اشکالات (باگ ها) احتمالی آنها را رفع کنند. این یک شیوه توسعه نرم‌افزار است که می‌تواند هم برای نرم‌افزارهای آزاد و هم برای نرم‌افزارهای با مالکیت انحصاری و تجاری به کار رود.
پیشگامان متن‌باز تعریفی از نرم‌افزار متن‌باز در ۹ عبارت ارائه داده‌اند:
OSI فهرستی از اجازه‌نامه‌های مصوب را در سایت http://www.opensource.org/license دارد. در سپتامبر سال ۲۰۰۳، OSI فهرست حدود ۴۵ مجوز متن‌باز وFSF، ۵۶ مجوز آزاد را منتشر کردند. اغلب اینها، مثلاً GNUGPL و GNU Library یا LGPL در هر دو لیست وجود داشتند. GPL/LGPL محبوب‌ترین اجازه‌نامه‌های نرم‌افزارهای متن‌باز/آزاد هستند.
نرم‌افزارهای آزاد از نظر کاربر مزایایی دارند. عدم وابستگی به فروشنده، امکان برطرف کردن اشکالات در محل، امکان افزودن امکانات جدید مورد نیاز کاربر، آزادی و نیز کسب درآمد از کار دیگران(!) از جمله‌ی این مزایا می‌باشند. از نظر تولید کننده نیز مزایای متعددی می‌توان برشمرد. از جمله اینکه برنامه در دسترس عده بیشتری قرار می‌گیرد، اشکالات برنامه سریعتر پیدا می‌شود، برنامه به سرعت بهتر و بهتر می‌شود، تولید کننده بهتر می‌تواند تواناییهای خود را نشان دهد؛ همچنین سایر آزادیهایی که به تولیدکنندگان این نرم‌افزارها داده می‌شود از جمله‌ی این مزایا می‌باشند.
استفاده مجدد از کد، زمان تولید و توسعه را کاهش می‌دهد و نتایجی قابل پیش‌بینی فراهم می‌آورد. با دسترسی به کد منبع، عمر سیستمهای متن‌باز و ارتقای آنها به طور نامتناهی قابل افزایش است.
