هنگامی که با استفاده از پروتکل HTTP صفحات وب را مرور می نماییم، با هر آدرس URL ای که از طریق مرورگر خود از سرور سایت ها ی مختلف درخواست می کنیم، کدهایی در پس زمینه بین مرور گر ما و سرور انتقال می یابد که به آنها در اصطلاح کدهای وضعیت HTTP می گویند. این کدها توسط بنیاد های جهانی استاندارد سازی وب از جمله IETF و W3C تعریف شده اند.
پروتکل HTTPS که خلاصه شده ی Hypertext Transfer Protocol Secure به معنای پروتکل امن انتقال ابر متن است در واقع یک پروتکل برای برقراری ارتباط های ایمن است . اما این نکته برای همه جای سوال دارد که ایراد HTTP چیست که برای برقراری ارتباط های امن باید از پروتکل HTTPS استفاده کرد؟
در اینترنت همانند سایر شبکه های کامپیوتری، از پروتکل های متعدد و با اهداف مختلف استفاده می گردد. هر پروتکل از یک ساختار خاص برای ارسال و دریافت اطلاعات (بسته های اطلاعاتی) استفاده نموده و ترافیک مختص به خود را در شبکه ایجاد می نماید . HTTP ( برگرفته از Hyper Text Transfer Protocol )، یکی از متداولترین پروتکل های لایه application است که مسئولیت ارتباط بین سرویس گیرندگان و سرویس دهندگان وب را برعهده دارد.
