یکی دیگر از پروتکل های امنیتی موجود در دنیای شبکه، TLS یا Transport Layer Security نام دارد. پروتکل TLS در لایه انتقال و نزدیک به پروتکل امنیتی SSL تعریف می‌شود تا ارتباطات شبکه را ایمن نماید. پروتکل‌های TLS و SSL معمولاً در لایه انتقال شبکه ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و در شبکه های سیار و سیمی می‌توانند پیاده سازی شوند.
SSL یا Secure Socket Layer راه حلی جهت برقراری ارتباطات ایمن میان یک سرویس دهنده و یک سرویس گیرنده است که توسط شرکت Netscape ارایه شده است. در واقع SSL پروتکلی است که پایین تر از لایه کاربرد (لایه ۴ از مدل TCP/IP) و بالاتر از لایه انتقال (لایه سوم از مدل TCP/IP) قرار می گیرد.
پروتکل HTTPS که خلاصه شده ی Hypertext Transfer Protocol Secure به معنای پروتکل امن انتقال ابر متن است در واقع یک پروتکل برای برقراری ارتباط های ایمن است . اما این نکته برای همه جای سوال دارد که ایراد HTTP چیست که برای برقراری ارتباط های امن باید از پروتکل HTTPS استفاده کرد؟
در اینترنت همانند سایر شبکه های کامپیوتری، از پروتکل های متعدد و با اهداف مختلف استفاده می گردد. هر پروتکل از یک ساختار خاص برای ارسال و دریافت اطلاعات (بسته های اطلاعاتی) استفاده نموده و ترافیک مختص به خود را در شبکه ایجاد می نماید . HTTP ( برگرفته از Hyper Text Transfer Protocol )، یکی از متداولترین پروتکل های لایه application است که مسئولیت ارتباط بین سرویس گیرندگان و سرویس دهندگان وب را برعهده دارد.
FTP یک پروتکل یا قرارداد برای انتقال فایل در شبکه جهانی اینترنت است. این پروتکل که یکی از قدیمی ترین پروتکل های اینترنت می باشد، هنوز هم کاربرد زیادی دارد و در سال ۱۹۷۰ در اینترنت توسعه یافت.
